The Impact of Restoration Work and Climate Change on the State of the Barakoni Cathedral

Abstract

The Barakoni Cathedral, built in 1753 in the Racha region of Georgia, stands as a distinguished monument of Georgian ecclesiastical architecture. Recent observations have identified chemical and biological deterioration on its walls, including surface greening and cracking. This paper analyzes how restoration interventions, particularly, the replacement of the original roofing with copper and ongoing climate change (e.g., increased humidity, rain, and thermal stress) contribute to the degradation of the building stone. Emphasis is placed on the material’s mineralogical composition and associated chemical weathering mechanisms to offer science-based recommendations for conservation.

ბარაკონის ტაძარი, რომელიც 1753 წელს აშენდა რაჭის რეგიონში, წარმოადგენს ქართული საეკლესიო არქიტექტურის გამორჩეულ ძეგლს. ბოლო პერიოდში ჩატარებულმა დაკვირვებებმა ტაძრის კედლებზე ქიმიური და ბიოლოგიური დეგრადაციის ნიშნები გამოავლინა, მათ შორის ზედაპირის გამწვანება და ბზარების წარმოქმნა. ნაშრომი აანალიზებს, თუ როგორ განაპირობებს შენობის ქვის დეგრადაციას რესტავრაციის პროცესები - განსაკუთრებით თავდაპირველი გადახურვის შეცვლა სპილენძის სახურავით - და კლიმატური ცვლილებები, როგორიცაა ტენიანობის ზრდა, უხვი ატმოსფერული ნალექი და თერმული სტრესი. განსაკუთრებული ყურადღება ეთმობა სამშენებლო ქვის მინერალურ შემადგენლობას და მასთან დაკავშირებულ ქიმიური დაშლის მექანიზმებს, რათა შემუშავდეს კონსერვაციის სამეცნიერო რეკომენდაციები.

Cобор Баракони, построенный в 1753 году в регионе Рача, является выдающимся памятником грузинской церковной архитектуры. Недавние наблюдения выявили химическое и биологическое разрушение его стен, включая позеленение поверхности и появление трещин. В данной работе анализируется, как реставрационные вмешательства — особенно замена первоначальной кровли на медную — и продолжающиеся климатические изменения (повышенная влажность, обильные атмосферные осадки и термический стресс) способствуют деградации строительного камня. Особое внимание уделяется минеральному составу материала и связанным с ним механизмам химического выветривания с целью разработки научно обоснованных рекомендаций по сохранению памятника архитектуры.